Stephania erecta – uprawa bulwy w fazie spoczynku

Wrzesień, październik i listopad to koniec okresu wegetacji Stephanii erecty. Przechodzi ona wówczas w fazę spoczynku. Stan ten trwa zwykle od grudnia do kwietnia i pozwoli cebulce odzyskać siły na kolejny sezon. W tym artykule podpowiadamy, jak przygotować się do zimowego spoczynku rośliny, aby utrzymać Stephanię w dobrej kondycji przez wiele lat.

Co dzieje się ze Stefcią gdy przechodzi w stan spoczynku?

Główną oznaką przechodzenia w uśpienie jest zrzucanie przez Stephanię liści. Liście żółkną i stają się suche i kruche. Nie ma wówczas potrzeby ich odcinania, choć usuwanie liści również nie zaszkodzi roślinie. My jednak rekomendujemy pozostawienie Stefani i pozwolenie, aby liście naturalnie opadły.

Zdarzyć się może, że nasz okaz zignoruje odpowiedni dla niego czas na odpoczynek i nie zacznie zrzucać okrągłych listków. Ogranicz wtedy podlewanie (raz na kilka tygodni), jednocześnie pozostawiając podopiecznego w jego dotychczasowym miejscu. Obserwuj roślinę, kieruj się przede wszystkim jej dobrem, a nie kalendarzem. Jeśli więc Stephania uzna, że chce dalej trwać w okresie wegetacji, pozwól jej na to i pielęgnuj zgodnie z jej wymaganiami.

Jak dbać o bezlistną Stephanię

Wiesz już, że Twoja roślina zrobi jedną z dwóch rzeczy - zatrzyma liście lub zacznie je zrzucać, aż stanie się zupełnie "naga". Pamiętaj - jest to całkowicie naturalny proces, który pomoże wrócić Stephanii do pełni sił w kolejnym sezonie (od późnej wiosny). Gdy wszystkie liście znikną, utrzymuj sadzonkę w ciepłym, suchym miejscu i ogranicz podlewanie lub zupełnie go zaprzestań w tym okresie. Możesz przenieść roślinę na ciemniejsze stanowisko, aż ponownie pojawią się oznaki życia, lub zostawić ją w pierwotnym miejscu.

Czy przesadzać Stephanię w okresie spoczynku?

Nie róbmy tego. Lepiej pozwolić roślinie odpocząć w okresie spoczynku, ponieważ osłabione korzenie mogą być powodem pogorszenia się kondycji rośliny i słabego tempa wzrostu w przyszłości. Kategorycznym powodem do przesadzenia jest jedynie podejrzenie zgnilizny korzeni - wyjmij wtedy roślinę z doniczki. W przeciwnym razie zostaw Stephanię w spokoju!

Gdy Stephania erecta budzi się do życia…

Kiedy wiosna dobiegnie już końca, zwiększ temperaturę otoczenia, możesz też przenieść okaz w bardziej słoneczne miejsce. Wyższa temperatura stymuluje bowiem wzrost korzeni i węzłów w miejscu, gdzie łodyga odrośnie, na szczycie cebulki. Podlewaj roślinę czystą, odstaną wodą, rozcieńczoną nawozem do kaktusów i sukulentów i poczekaj na ponowny wzrost. Może to zająć kilka tygodni lub nawet miesięcy, dlatego musisz uzbroić się w cierpliwość. Daj roślinie czas i zawsze utrzymuj podłoże delikatnie wilgotne.

Przesadzanie w okresie wegetacji

Pamiętaj, że podstawą sukcesu uprawy Stephani erecty jest porowate podłoże z dobrym drenażem. Można wykorzystać do tego celu perlit z niewielką ilością torfu oraz nawóz organiczny lub skorzystać z gotowego, certyfikowanego podłoża dla kaktusów i sukulentów. Po zakupie przesadź roślinę do odpowiedniego podłoża, na głębokość 2/3 bulwy. Po około trzech latach szczęśliwego wzrostu twojego okazu w przygotowanej mieszance, nadejdzie czas na kolejne przesadzanie. Zalecamy przesadzenie rośliny wczesnym latem do doniczki o odpowiednio większym rozmiarze z otworem odpływowym.

Przewodnik krok po kroku dotyczący przesadzania dojrzałego okazu Stephanii erecty

1. Do nowej, nieco większej doniczki, wsyp warstwę drenażową (np. keramzytu), która stanowić musi ok. 1/3 objętości doniczki.
2. Napełnij dno doniczki na wysokość około 3 cm podłożem do kaktusów i sukulentów lub własną mieszanką na bazie perlitu i torfu.
3. Umieść bryłę korzeniową rośliny na środku. Pamiętaj, aby nie usuwać ziemi z korzeni ani nadmiernie nie dotykać tego obszaru.
4. Wypełnij podłożem przestrzeń między doniczką a rośliną, aż linia gleby osiągnie 3/4 wysokości doniczki.
5. Nie ubijaj podłoża, a jedynie kilkakrotnie postukaj w boki doniczki w celu uzyskania stabilności sadzonki w podłożu.