Adenium obesum - uprawa i pielęgnacja Róży Pustyni

Adenium obesum jest ciekawym i pięknie kwitnącym sukulentem, który w naturze rośnie na terenach pustynnych i półpustynnych Afryki Wschodniej oraz Półwyspu Arabskiego. Nazwa łacińska adenium pochodzi prawdopodobnie od miasta Aden w płd. - zach. Arabii, natomiast obesum znaczy „opasły, gruby, mięsisty” i idealnie określa pękaty wygląd rośliny. Ze względu na miejsce naturalnego występowania oraz piękne kwitnienie, adenium obesum potocznie nazywane jest Różą Pustyni. Mimo, że porasta suche i gorące tereny oraz osiąga w naturze około 2- 3 metrów wysokości, to znakomicie sprawdza się jako ozdobna roślina pokojowa. Adenium obesum tworzy atrakcyjny pokrój, przypominający skarłowaciały baobab lub drzewko bonsai, dlatego jest chętnie uprawiane przez pasjonatów nietuzinkowych, a zarazem mało wymagających roślin.

Adenium obesum należy do roślin, które wywarzają kaudeks. Jest to charakterystyczna, wyraźnie zgrubiała część rośliny pomiędzy korzeniem a pędem. Kaudeks to dosyć pojemny zbiornik, w którym roślina magazynuje wodę oraz substancje pokarmowe. Dzięki tym umiejętnościom jest w stanie przeżyć długie okresy suszy. Z nabrzmiałej kaudycznej podstawy wyrastają wyprostowane, gładkie pędy, których wygląd nasuwa skojarzenie z gałęziami mini drzewka. Na ich końcach skupione są eliptyczne i mięsiste liście.

Oprócz osobliwego pokroju, adenium obesum ma zachwycająco piękne i duże kwiaty w kształcie wydłużonej rurki, zakończone szeroko rozchylonymi płatkami. Od kwietnia do września zakwitają one na szczytach pędów i w zależności od odmiany przyciągają wzrok różową, czerwoną, białą lub purpurową barwą. W czasie kwitnienia adenium wygląda jak małe drzewko z kwiecistą koroną.

Uprawiając Różę Pustyni warto pamiętać, że każda część rośliny zawiera trujący sok, który może podrażnić skórę i jest niebezpieczny dla dzieci oraz zwierząt.

Wszelkie zabiegi pielęgnacyjne, a zawłaszcza przycinanie należy wykonywać w rękawiczkach.

Wymagania i pielęgnacja adenium obesum

Miejsce do uprawy adenium obesum

Adenium obesum jest rośliną z pustynnych terenów i kocha słoneczne oraz ciepłe stanowiska. Wybierajmy więc dla niej miejsca dobrze oświetlone. Świetnie czuje się w bezpośrednim nasłonecznieniu, ale latem na południowych parapetach, stojąc za nagrzaną słońcem szybą może się przypalać. Najlepiej w tym okresie oddalić ją trochę od okna lub uprawiać na zewnątrz - na słonecznym, ale osłoniętym od wiatru stanowisku. Adenium obesum preferuje temperaturę 20 – 30 °C, jednak toleruje też bardzo wysokie temperatury, sięgające nawet 40 °C. Najbardziej szkodliwe są dla rośliny spadki i duże wahania temperatur. Minimalna temperatura uprawy nie powinna spadać poniżej 10 °C.

Jak podlewać Różę Pustyni?

Tajemnica sukcesu w uprawie Róży Pustyni tkwi przede wszystkim w umiejętnym podlewaniu. W okresie wegetacji - od kwietnia do października, adenium wymaga podlewania regularnego, ale jednocześnie nie wybaczy nam przelania i nadmiaru wody. Aby roślina wytworzyła pięknie uformowany kaudeks należy zastosować metodę ponownego podlewania po całkowitym przeschnięciu podłoża. Adenium obesum pompuje wodę głównie do kaudeksu i tam też gromadzi jej zapasy. Umiejętne podlewanie polega na tym, żeby zmusić kaudeks do magazynowania wody, co dzieje się w naturalny sposób dopiero po przesuszeniu podłoża. Częstotliwość podlewania zależy od temperatury otoczenia, od wielkości doniczki i od wieku rośliny, a tym samym od wielkości kaudeksu. Podlewać należy bezpośrednio do podłoża albo na podstawkę, unikając moczenia części naziemnych rośliny. Obserwując kaudeks , nabywa się z czasem wprawy w ocenie konieczności podlania adenium.             

Jeśli kaudeks robi się miękki, to znak, że roślinę należy nawodnić. Adenium obesum potrafi długo wytrzymać bez wody, bezpieczniej jest więc czasem jej nie podlać niż przelać, ryzykując zagniwaniem korzeni. 

Doniczka, w której uprawiane jest adenium powinna mieć otwory odpływowe, a na jej dnie konieczne jest ułożenie warstwy drenażu z kamyków lub keramzytu.

Róża Pustyni skomponuje się z doniczkami z terakoty czyli wypalonej gliny. W naturalnym środowisku rośnie na skałach, które ze względu na utlenione żelazo nabierają rudawego zabarwienia. Dodatkowo naturalny materiał jaki jest glina ma porowate ściany, które zapewniają dobrą wymianę powietrza i wilgoci, dzięki czemu roślina ma możliwość swobodnego oddychania.

Podłoże dla adenium obesum

Adenium obesum uprawia się w podłożu mocno przepuszczalnym i dobrze zdrenowanym. Specjalne podłoże do sukulentów o odpowiednio dobranych proporcjach składników zwiększających przepuszczalność znajdziesz w naszej ofercie klikając tutaj.

Można zrobić własną mieszankę dodając do dobrego uniwersalnego podłoża odrobinę perlitu, włókien kokosowych i drobnego żwirku. Te składniki zwiększą przepuszczalność podłoża i rozluźnią je. 

Nawożenie adenium obesum

W okresie wzrostu oraz kwitnienia adenium obesum dokarmia się raz w tygodniu płynnym nawozem dla kaktusów i sukulentów. Pierwsze nawożenie przeprowadza się po zakończeniu okresu spoczynku, np. w kwietniu.

Pielęgnacja Róży Pustyni zimą

Adenium obesum zwykle jesienią gubi wszystkie liście i przechodzi w okres spoczynku. Wtedy najczęstszym błędem jest pozbywanie się rośliny z powodu złudnego przekonania o niepowodzeniu w uprawie. Zrzucanie liści to naturalny proces w tym czasie. Roślina daje nam znać, że powinna teraz odpocząć. Wtedy przenosimy adenium do chłodniejszego miejsca i ograniczamy podlewanie do niezbędnego minimum.

Przycinanie Róży Pustyni

Różę Pustyni należy przycinać przynajmniej co dwa lata w celu rozbudowania i wzmocnienia kaudeksu oraz uzyskania zwartego, krępego i rozkrzewionego pokroju. Dzięki temu zabiegowi pobudzimy również roślinę do obfitego kwitnienia. Przycinanie należy wykonać wiosną, zaraz po ustaniu okresu spoczynku. Przycina się czubki pojedynczych pędów lub rozwidlenia, tym samym wymuszając wytwarzanie nowych i gęstszych pędów poniżej cięcia. Adenium jest rośliną idealną do formowania bonsai. Dzięki odpowiedniemu przycinaniu można uzyskać oryginalny kształt miniaturowego drzewka. Należy pamiętać przy tym, że roślina ma trujący sok i przycinanie powinno wykonywać się w rękawiczkach.

Rozmnażanie adenium obesum

Adenium obesum w domowych warunkach najłatwiej jest rozmnożyć z nasion. Jeśli nasza roślina po kwitnieniu wytworzy nasiona, to możemy z satysfakcją wysiać własne. Należy to zrobić póki są świeże - najlepiej od razu po dojrzeniu. Nasiona można także kupić i tym samym powiększyć kolekcję o nowe odmiany. Zwykle kiełkują bardzo dobrze. Ważne jest, aby przed wysiewem nasiona porządnie wymoczyć w ciepłej wodzie o temperaturze ok. 35 °C przez około 10 godzin, co znacząco przyspieszy kiełkowanie. Nasiona wysiewa się do gotowego podłoża dla kaktusów i sukulentów, na głębokość ok.1 cm i lekko przysypuje ziemią. Jeśli zapewnimy stałą temperaturę 23-26°C jest szansa, że wykiełkują wszystkie nasiona. Kiełkowanie trwa od 2 tygodni do miesiąca. Uzyskane w ten sposób młode rośliny są w stanie zakwitnąć już około rok od wysiewu. Drugim sposobem jest rozmnażanie adenium obesum przez sadzonki pędowe, które uzyskujemy w czasie wiosennego przycinania. Ukorzeniają się one dość łatwo, jednak rośliny rozmnożone tą metodą nie wykształcają pięknie uformowanego kaudeksu.

Przędziorek - nieproszony gość Adenium obesum

Róża pustyni jest sukulentem i podobnie jak większość z nich może stać się ofiarą PRZĘDZIORKA. I chociaż Adenium obesum należy do roślin odpornych na choroby i szkodniki często staje się ono miejscem żerowania właśnie tych niewielkich pajęczaków. Charakterystyczne pajęczynki rozpościerają się wtedy między rozgałęzionymi pędami. Gdy zauważymy ślady obecności szkodnika, jak najszybciej odseparujmy zainfekowaną roślinę od pozostałej domowej kolekcji. W zwalczaniu tych szkodników roślin doniczkowych możemy zastosować intensywne zraszanie. Warto wprowadzić do domu naturalnego wroga przędziorka - dobroczynka kalifornijskiego – również prewencyjnie. Ta biologiczna metoda jest bezpieczna dla ludzi, zwierząt i środowiska. Dopiero w ostateczności, w przypadku masowego pojawienia się przędziorków, należy sięgnąć po odpowiednie środki chemiczne.

Przeczytaj więcej o przędziorku TUTAJ

Zapoznaj się z informacjami o biologicznej metodzie walki z przędziorkami i wciornastkami.