Microsorum musifolium 'Crocodyllus'

Microsorum 'Crocodyllus' – paproć krokodyla 

Microsorum musifolium 'Crocodyllus' jest paprocią tropikalną, wystepującą w wilgotnych lasach równikowych Archipelagu Malajskiego. Choć w naturze spotykana jest jako epifit porastający konary drzew oraz szczeliny skalne, to jednak można ją z powodzeniem uprawiać w warunkach domowych. Dawniej figurowała też pod nazwą Polypodium musifolium, która jednak została uznana za niepoprawną.

Główny walor estetyczny Microsorum musifolium 'Crocodyllus' stanowią przede wszystkim błyszczące, wstęgowate liście o pofalowanych brzegach i z wyraźnie zarysowanym nerwem głównym. Swoją nazwę odmiany zawdzięcza wyrazistemu, ciemnozielonemu unerwieniu, które układając się w siateczkę, przywodzi na myśl łuskowatą skórę krokodyla. U dorosłych okazów na spodzie liści można zaobserwować pomarańczowe zarodniki.

Wyrastające z kłącza skórzaste liście tworzą gęste kępy. W uprawie domowej Microsorum musifolium 'Crocodyllus' dorasta do ok. 30-50 cm wysokości. Roślinę można rozmnożyć przez podział. Zapewnienie jej odpowiedniej pielęgnacji pozwoli utrzymać zwarty pokrój. Z czasem, najstarsze liście rośliny mają  tendencję do utraty połysku oraz koloru, co jest naturalnym procesem.

Walory paproci krokodylej:

• soczyście zielone, błyszczące liście o pofalowanych brzegach
• wyraziste, ciemnnozielone unerwienie przypominające łuskę krokodyla
• jedna z mniej kłopotliwych w uprawie paproci
• niewątpliwie doda naszym wnętrzom charakteru zarówno jako soliter, jak i ustawiona w grupie z innymi roślinami
• bezpieczna dla zwierząt

Wymagania i pielęgnacja Microsorum 'Crocodyllus'

Microsorum musifolium 'Crocodyllus' toleruje zarówno półcieniste, jak i jasne stanowiska o rozproszonym świetle. Narażenie rośliny na bezpośrednie światło słoneczne skutkuje poparzeniami słonecznymi objawiającymi się utratą koloru liści lub srebrzystymi plamami. Natomiast niedobór światła skutkuje mniej zwartym pokrojem i mniejszymi liśćmi. Aby zachowały one swój naturalny połysk, należy przede wszystkim regularnie wycierać je z kurzu. Choć według różnych źródeł roślina ta znosi temperatury do 14 stopni, to jednak za optymalną temperaturę uznaje się 18-24 stopni Celsjusza. Warto też zapewnić jej wysoką wilgotność powietrza.

Odpowiednie podłoże dla paproci to podłoże dla roślin wilgociolubnych z Zielonego Parapetu zmieszane z torfem wysokim, kwaśnym (ok. 30%) oraz perlitem (ok. 30%). Podłoże powinno być stale lekko wilgotne, jednak nie mokre, gdyż paproć ta jest wrażliwa na zastoje wodne. Roślinę podlewamy odstaną wodą o temperaturze pokojowej. Nie należy doprowadzać do całkowitego przesuszenia podłoża. Od wiosny do końca lata dokarmia się roślinę połową zalecanej dawki nawozu do roślin o zielonych liściach. Dostosowanym do wymagań rośliny jest nawóz w płynie do paproci.

Zdjęcia wysyłanych roślin

Kliknij, aby powiększyć